ANG PANG-AABUSO SA KAPANGYARIHAN
MGA SANHI AT EPEKTO NITO SA PANLIPUNAN
ISYUNG PANLIPUNAN: ANG PANG-AABUSO SA KAPANGYARIHAN
ANG PANG-AABUSO SA KAPANGYARIHAN
Ang kapangyarihan ay tinukoy bilang isang pampulitika o pambansang lakas; lakas ay maaaring pilitin o pagmamay-ari o kontrol sa iba awtoridad. Malinaw ang kapangyarihan sa bawat lipunan sa buong mundo, maging ang iyong guro sa silid aralan o ng iyong estado ng premier. Ang lakas mismo ay hindi kinakailangang isang masamang bagay na may maraming mga kaso ng lakas na gumagawa ng positibong mga resulta. Ito ay kapag ang kapangyarihan ay pinagsama sa pang-aabuso na nagsisimula ang isang problema. Maraming tao sa kapangyarihan ang umaabuso sa kanilang posisyon sa pamamagitan ng awtoridad na may manipulative srategies. Ang nasabing pag-uugali ay maaaring magkaroon ng negatibong, hindi tumpak, hindi patas o kahit na kinalabasan ng bias.
MGA SANHI
Ang sanhi ng pang-aabuso sa kapangyarihan ng mga nasa posisyon o may katungkulan ay ang kanilang pangsariling interest sa lahat ng bagay. Katulad nalang ng pagpapayaman, gamit ang salapi ng bayan, kagustuhang maging mas magaling sa kanyang mga katunggali. Ang kagustuhan na maging mas mataas pa ang katungkulan, kaya gumagawa ng mga kabalbalan, takot na mawala kung ano man ang posiyon nila o kinalalagyan nila ngayon. Pagiging makasarili sa katungkulan at kapangyarihan, dahil alam mismo nila sa kanilang mga sarili na dahil sa kanilang katungkulan ay nagkakamahal sila ng malaking salapi na ginagamit lang naman nila sa kanilang pang sariling pangangailangan.
MGA EPEKTO
Marami ang epekto ng mga pang-aabuso sa kapangyarihan ng mga nasa posisyon sa pamahalaan. Una ang matinding kahirapan. Salapi na dapat ay ilalaan sa mga programa para sa pag angat ng ekonomiya ng bansa, pero nasaan? Nasa bulsa ng mga mapang abusong nanunungkulan. Dahil sa pang- aabuso sa posisyon, ang hinaing ng nakararami ay naiisantabi dahil mas inuuna kung saan sila magkakamit ng mas magandang posisyon o magkakamal ng salapi. Ang mga tao sa kanilang paligid ay kanilang kontrolado, at dahil sa mga pinakikita nilang pang-aabuso sa kanilang kapangyarihan ang ilan sa atin ay nag aalsa na kung minsan ay nagkakaroon ng matinding kaguluhan. Ang marami sa atin ay nalalayo sa kanilang mga pamilya dahil nag-iibang bansa para kumita ng salapi dahil sa mismong sariling bayan natin ay mahirap makahanap ng trabaho at wala rin namang ibang pagkakakitaan. Sa ating pamahalaan ay may kasabihan na ang mayayaman ay lalong yumayaman samantalang ang mahihirap ay lalong naghihirap.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sa bansa natin ngayon, ang malaking problema dito ay ang pamahalaan, dahil ito rin ay isang importanteng bagay na mahalaga para sa isang bansa. Kaso lang dito ay magulo at palpak ang sistema ng pamahalaan. Ang dahilan kung bakit ganyan ang gobyerno dahil sa kanilang korapsyon ay gusto lang nila ng pera. Higit pa sa pera ay gusto nila ng kapangyarihan para makagawa sila ng gusto lang nila at hindi para sa bansa. Sobra ang pang-aabusong ginagawa ng mga may katungkulan noon sinasamantala nila na sila ay may kapangyarihan, gusto nilang lahat ng pinag-uutos nila ay masusunod kahit ito ay mali, kahit naman magpasahanggang ngayon ay ginagawa parin ito ng ilang naka pwesto sa pamahalaan, ginagamit nila ang kanilang katungkulan para mapangurakot at makapanglamang sa kapwa. Ang isang lipunang may demokrasya ay nagagarantiya ng pagkakapantay-pantay ng karapatan ng mga tao maging mayaman man ito o mahirap. Ang pamahalaan ang siyang nangangalaga sa pantay na karapatang ito at siya ring umuusig sa mga mapang-abuso. Ang kapangyarihang mayroon ang pamahalaan ay ipinagkakaloob lamang ng mga tao na nananalig sa katapatan ng gobyerno at ng mga ahensya nito. Kung ang mga patakarang ipinaiiral upang magkaroon ng kabutihan sa isang lipunan, ay sumasalungat sa unang prinsipyo ng demokratikong bansa, kung saan ang pagkakapantay-pantay ng karapatan ng bawat miyembro ng lipunan ay mahalaga, dapat itong baguhin upang maging angkop sa Saligang Batas na siyang pangunahing gabay ng isang lipunan. Ito ay ang iyong maaaring sabihin, isang perpektong halimbawa ng kasamaan at pang aabuso ng kapangyarihan ng gobyerno dito sa bansa.
Ayon sa Artikulo II, Seksiyon 1 ng 1987 Konstitusyon na ang Pilipinas ay isang demokratiko at republikanong Estado; na nasa mga mamamayan ang kapangyarihan nito at nagmumula sa kanila ang buong pamunuan ng pamahalaan. Ang Pilipinas ay isang republikang may pampanguluhang anyo ng pamahalaan kung saan pantay na nahahati ang kapangyarihan sa tatlong sangay nito: ehekutibo, lehislatibo, at hudikatura. Isang mahalagang bunga ng pampanguluhang sistema ng pamahalaan ay ang prinsipyo ng paghahati ng kapangyarihan, kung saan nasasailalim sa Kongreso ang paggawa ng mga batas, nasasailalim sa Ehekutibo ang pagpapatupad ng mga ito, at nasasailalim sa Hudikatura ang pagpapasya sa mga kontrobersiyang legal. Dahil sa pagkakahati nito, mas naging mapang-abuso ang ilang mga nanunungkulan sa kanilang kapangyarihan. Hindi lamang ang mga nanunungkulan ang naging mapang-abuso, ngunit kasali nadin ang ilang mga makapangyarihang mamamayan. Naimpluwensyahan nila ang mga gawain ng ilang mga nanunungkulan, kaya nagawa din nilang mang-abuso ng kapangyarihan sa sarili nilang mamamayan. Hindi ito matitigil hanggang hindi pinapakita ng mga nanunungkulan ang kanilang pagiging abusado sa kanilang kapangyarihan o posisyon, dahil mabilis itong makakaapekto sa mga mamamayan. Lalo na't ngayon, mas unti-unting lumalaki ang ulo ng mga tao. Nagsisimula ang lahat sa pamamahala ng pamahalaan at dito rin nagsimula ang mga problema dahil sa pagiging sakim. Paano uunlad ang ating bansa kung ang mga problema mismo ay nasa pamamahala at sa pamahalaan ay hindi matigil?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ang balanse ng kapangyarihan ay isa sa pinakamatandang konsepto ng mga ugnayan sa internasyonal. Kaagad na nagbibigay ito ng isang sagot sa problema ng giyera at kapayapaan sa pandaigdigang kasaysayan. Ito ay itinuturing din bilang isang unibersal na batas ng pag-uugali sa politika, isang pangunahing prinsipyo ng patakarang panlabas ng bawat estado sa paglipas ng mga panahon, at, samakatuwid, isang paglalarawan ng isang makabuluhang pattern ng pampulitikang aksyon sa pandaigdigang larangan. Bago ang kasalukuyang pagtatanong sa isang pangkalahatang teorya ng mga ugnayan sa internasyonal, ang balanse ng kapangyarihan ay itinuturing na tanging nasasais na teoryang pangkaugnayan sa internasyonal, lalo na mula ikalabinlima hanggang ikalabinsiyam na siglo. Malawakang pagsasalita, ito ay tumutukoy sa isang kamag-anak na posisyon ng kuryente ng mga estado bilang mga artista sa mga relasyon sa internasyonal. Sa pamamagitan ng pagbibigay diin sa paglilinang ng kapangyarihan at paggamit ng kapangyarihan para sa paglutas ng problema ng kuryente, lumilitaw na ito ay isang makatuwirang paraan ng pagkilos sa isang pandaigdigang lipunan kung saan ang kanilang pambansang interes at pagtatangi ang namamahala sa mga bansa. Ang balanse ng kapangyarihan ay bahagi at bahagi ng isang sistema ng kapangyarihan sa politika. Ang lakas at buhay nito ay laging matutukoy ng huli.
Sa isang mundo kung saan maraming mga bansa na may magkakaibang antas ng kapangyarihan ang umiiral at kung saan ang bawat bansa ay nagsisikap na i-maximize ang kapangyarihan nito, may posibilidad na maging balanse ang buong sistema. Sa madaling salita, ang iba`t ibang mga bansa ay nagmamanipula at pinangkat ang kanilang mga sarili sa paraang walang sinumang bansa o pangkat ng mga bansa ang sapat na malakas upang mangibabaw sa iba dahil sa isang karibal na grupo ang nagbabalanse ng kapangyarihan nito. Pinaniniwalaan na hangga't naitatag ang ganitong uri ng balanse, mayroong kapayapaan, at protektado ang kalayaan ng maliliit na bansa. Tinitiyak ng Balanse ng Kapangyarihan ang pangangalaga ng maliliit at mahina na estado. Ang panuntunang ito na walang bansa ang ganap na matanggal, mas pinapaboran ang patuloy na pagkakaroon ng lahat ng mga estado. Ang bawat estado ay nararamdaman na ligtas tungkol sa seguridad nito sa balanse ng sistema ng kuryente.
Ang lakas mismo ay hindi kinakailangang isang masamang bagay na may maraming mga kaso ng lakas na gumagawa ng positibong mga resulta. Ito ay kapag ang kapangyarihan ay pinagsama sa pang-aabuso na nagsisimula ang isang problema. Maraming tao sa kapangyarihan ang umaabuso sa kanilang posisyon sa pamamagitan ng awtoridad na may manipulative srategies.
"Ang problema ay hindi ang pag-abuso sa kapangyarihan; ang lakas nitong mag-abuso."
Mike Cloud
References:
Comments
Post a Comment